Bu diziye başladığımda zaman yolculuğunu da içeren hafif ve eğlenceli bir hikaye bekliyordum. Özet ilginç görünüyordu; zamanda geriye giden ve kendisiyle aynı yaşta olan kendi ebeveynleriyle tanışan bir çocuk. Ancak dramaya devam ettikçe bunun beklediğim kadar hafif olmayabileceğini anladım. Bu drama beni güldürdü, gözyaşlarının eşiğine getirdi ve hatta düşündürücüydü.
Hikaye esas olarak müzik tutkusu olan örnek bir öğrenci olan Ha Eun Gyeol’un etrafında dönüyor. Kendisi bir CODA (yani Sağır Yetişkinlerin Çocuğu) olup, ailesinde duyabilen tek kişi olduğundan, ailenin sessiz dünyası ile dış dünya arasında köprü görevi görmektedir. (Aslında bu diziye bu önemli bilgiyi bilmeden girdim ve ilk sahnede Eun Gyeol ve kardeşi Eun Ho bir kafedeyken işaret diliyle etkileşime girerken kafam karışmıştı ve Soğukkanlı davranmaya mı çalışıyorlar yoksa garsonların konuşmalarını duymasını mı istemiyorlar?
Her şey benim için ancak anlatı açıklandıktan sonra netleşti.) Babası Ha Yi Chan, Eun Gyeol’un bir grupta olduğunu öğrendiğinde okul saatlerinden sonra ona işi bırakmasını emreder. Ha Yi Chan, oğlunun akademik başarılarından gurur duyuyor ve Eun Gyeol’u ailenin “ödülü” olarak görüyor. Eun Gyeol babasına öfkelenir ve kaçar. Ailevi yükümlülükler ve tutkusu arasında kalan adam, tutkusunu bırakıp gitarını yok etmeyi seçer. Ancak daha sonra sessiz gece, iki ayın olduğu bir geceye dönüşür ve tuhaf, gizemli müzik enstrümanı mağazası Viva La Vida’nın ışıkları yanar. Eun Gyeol bu gizemli dükkana girdiğinde macerası başlıyor.
Bu dizinin 1. ep’i benim için en iyi ep’ti, beni hemen içine çekti. Bu bölüm, Eun Gyeol’un geçmişine, Eun Gyeol’un ailesine ve aralarındaki bağa odaklandı ki bu da kesinlikle hikayenin en iyi kısmı. Bana göre bu hikaye romantizmle ilgili değil, hikaye ilerledikçe her karakterin gelişimi ve yolculukta karşılaştıkları insanlarla ilgili. Genel olarak Twinkling Watermelon izle diye aratan herkes mutlu bir sonla karşılaşır.
Ana karakterler arasında en çok Yi Chan ve Eun Gyeol’un etkileşimleri hoşuma gitti. Yi Chan’ın Eun Gyeol’un babası olmasına rağmen, zaman yolculuğu sırasında aralarındaki dostluk benim için tam bir destekçidir. Yi Chan ve Cheong Ah’ın romantizminin gelişmesi de gerçekten hoşuma gitti. Cheong Ah, Yi Chan’ın varlığından haberdar olmadan önce, Se Kyeong’a aşık olduğu zamanlarda ona aşık olmuştu. Konuşmaları, Yi Chan’in onun için işaret dilini nasıl öğrendiği ve her şey çok iç açıcıydı. Yardımcı karakterler arasında en çok Ha Eun Ho ve Viva’yı sevdim. Güney Kore Dizileri İzle denince akla gelen ilk dizilerden olmayı başarmıştır.
Oyuncular karakterlerini canlandırarak harika bir iş çıkardılar. Ryeoun’u sadece 18 Again’de küçük bir rolün olduğu filmde izlemiştim. Ama onu orada sevdim. Burada onu daha da çok sevdim, potansiyeli var. 25-21 ve Zayıf Kahraman Sınıf 1’den beri gözlerimi Choi Hyun Wook’a dikmiştim ve onu burada da sevdim. Ama diziyle ilgisi olmayan tek şikayetim onun sadece aynı tür rolleri oynaması. Bu da dahil onu izlediğim tüm dizilerdeki rolleri birbirine çok benziyor. Seol In Ah da iyi bir iş çıkardı ama.. Dizi boyunca ona biraz sinirlendim, bunun onun hatası mı yoksa karakterin mi olduğunu bilmiyorum. Bunda Shin Eun Soo’yu sevdim. Bu onun izlediğim ilk draması. İlk başta karakteri tanıtıldığında sert ifadeleri olduğunu düşünmüştüm. Ama onun karakterini daha çok keşfetmeye başladıkça onu daha çok sevdim. Yetişkin olarak Eun Gyeol’un anne ve babasını canlandıran oyuncuları da beğendim.
Bu dizideki komedi zamanlamaları mükemmeldi. Sonuçta bu dizide Choi Hyun Wwook da var. Ha Yi Chan’in cümlelerin ortasında rastgele İngilizce kelimeler söylemesini seviyordum.
Genel olarak, bu çok iyi bir diziydi. Gerçekten sevdim. Benden tam bir 9/10. Ancak açıklanmayan ve düzgün bir şekilde kapatılmayan pek çok olay örgüsü ve şey vardı. Sonu aceleye getirilmese de, birkaç dakika daha ya da bağımlılık yaratan bir bölüm iyi olurdu diye düşünüyorum.
